CONFERENTIE LEEFBAARHEID HUURDERSVERENIGING ONS BELANG
Buiten woei een warme wind maar binnen moest je zijn
In de gastvrije Kubus was het aangenaam en fijn.
Een lustrumconferentie, die werd luister bijgezet
Met een lekker kopje koffie en marsepeinen feestbanket.
Over leefbaarheid zou hier vandaag worden gesproken
De temperatuur zo prettig dat we niet hoefden te stoken.
Dat scheelde niet alleen veel stroom en vele liters gas
Dat maakte ook dat het hier heel de dag zeer leefbaar was.
Een man en vrouw met plakband en papier in frisse kleuren
Plakten nog snel de zaalindeling op diverse deuren.
Hier was het voordoek dicht, maar niet voor lang meer, volgens mij
Want mooie, kleine bloemen, stonden te trappelen in de wei.
De wijkagent kwam binnen in een spannend uniform
Zwart met gele strepen, een soort bij, maar dan enorm!
Hij dook achterin de zaal, toch een gemiste kans
Want hij had zo kunnen meedoen met die bijendans.
Het voordoek schoof open, alle bloemen bloeiden op
De muziek was prachtig en de ballerina’s top.
Geen zenuwen, geen plankenkoorts, ze straalden in de zon
De dag kon nu al niet meer stuk, als ie zo goed begon.
Vijf boerinnetjes naar voren, en ik dacht: Oh, asjeblief
Waren alle boeren deze dagen maar zo lief.
Ze zorgden voor de bloemetjes, wat een heerlijkheid was dat
Tot een boerin met gifspuit plots het podium betrad.
Maar daar waren de bijen, moedig, in gestrekte draf
Die konden het ook zelf, zonder die hoofdagent wel af.
Ze bonden de boerin vast, knevelden haar met een touw
Een happy end voor bij en bloemen waar u graag voor klappen wou.
Daar was de voorzitter, in keurig jasje, groene tas
Die zei dat er voor alle kinderen een presentje was.
Een letlampje en snoep, de dansjuf meldde tot besluit:
Geef mij die tas maar, ik deel in de kleedkamer wel uit!:
Laurens nam daarna de gang van zaken met ons door
En er werd gefilmd vandaag, meldde hij het gehoor.
Daar was Dennis, de wethouder, sinds 5 juli jongstleden
Wat hij allemaal in zijn portefeuille had, dat deelde hij toen mede.
Hij stond hier in een keurig pak, en had het graag gehad
Over een leven lang wonen in het mooie Lelystad.
Werken aan een samenleving, kregen wij te horen
Dennis woonde hier zijn leven lang en was hier zelfs geboren.
Dennis was trots op Lelystad, hij was er en hij is er
Hij sprak over Centrada en hij prees Martine Visser.
Een stad voor iedereen! Dat was wat Dennis ons toen zei
Ouderen, gehandicapten, iedereen hoorde erbij.
We leven hier met veel culturen, deelde Dennis mee
En we leven feitelijk op de bodem van de zee.
Dennis sprak over de parken, over groen en leefbaarheid
Geen stenen in de achtertuin! Wou hij vervolgens kwijt.
De wethouder had het best voor met mensen, groen en bloemen
De bijen in de coulissen hoorde ik opgetogen zoemen.
De prestatieafspraken? De wethouder meldde aan de klas
Dat hij over de gemaakte afspraken zeer tevreden was.
Kwaliteitsimpuls oudere wijken, daar werd toen over gepraat
Dennis fietste vorige week nog door zijn ouwe straat.
Hij rondde alweer af, hij kreeg een bon en een bos bloemen
Mocht ze eigenlijk niet aannemen maar stond toch blij te zoemen.
Naast mij staat trouwens Eelco die weer vele snaren raakt
Ik heb met hem een heleboel prestatieafspraken gemaakt.
Of ik nou zo tevreden ben? Dat weet ik eigenlijk niet
Maar ik werk nu tien jaar met hem samen, hij speelt altijd hetzelfde lied.
Jongleren met bloemen en een microfoon, zoals Laurens hier dee
Het was wel duidelijk: dat alles viel bepaald niet mee.
Wat ouders van de danseresjes slopen uit de zaal
Over een piepklein dorpje begon Thijs van Mierlo zijn verhaal.
Het dorpje stond in Groningen, zo deelde Thijs ons mee
Zelf, zo viel mij op, had ie een vette zachte G.
WVTTK!? Gaf Thijs vervolgens te verstaan
In het dorp Den Andel deden ze daar niet meer aan.
Thijs, hij kwam uit Helmond, en meldde bevlogen dàt
Helmond nèt zo mooi was als uw mooie Lelystyad.
Een wethouder met rode sjaal die wist ons te vertellen:
Bakstenen wèl, maar leefbaarheid die kon je niet goed tellen.
Wat leefbaar voor de één is hoeft dat voor de ander niet te zijn
Geur en stankoverlast? Het was niet meetbaar en niet fijn!
Bewoners zijn de nieuwe helden! Hoorden we van Thijs
U, de pioniers in de zaal, waren daarvan het bewijs.
Een taart, zei Thijs daarna, dat was ook gewoon een lekkere taart
Meer dan alleen meel, eieren en suiker, werd door hem verklaard.
De Fabeltjeskrant maakte veel los toen in de zaal
Of Mark Rutte op Bor de Wolf leek? Dat vonden we niet allemaal.
Iedereen had zijn eigen rol, zijn eigen knoppen onder de hand
Dat was in het echte leven zo, en bij de Fabeltjeskrant.
Lol hebben in wat je doet, dat hebben wij ook, als paar
Hij als Bor de Wolf en ik als Juffrouw Ooievaar.
“Kies de rol die bij je past!” een slotadvies van Thijs
Laurens die bedankte hem, noemde zijn woorden wijs.
Vanmiddag was géén klachtenspreekuur, deelde Laurens mee
En als iemand met een machinegeweer in je tuin stond schonk je hem geen thee!
Thijs kreeg zijn bloemen in het hoekje, dat was nog een heksentoer
Geritsel achter het gordijn, de dansers wilden geen natte vloer.
Toen waren daar de vlinders, voor de lunch vlogen zij rond
Met fraai gekleurde vleugels op een kurkdroge grond.
Moesten we nu opstaan? Weggaan? We wachten en wez wegen
En hoopten dat de vlinders ook zo’n leuk fietslampje kregen.
Wij kregen een witte doos, met krentenbol en fruit
En rijk belegde broodjes, het zag er allemaal heerlijk uit.
Toen door met de werkgroepen, we hadden niks te klagen
Blocnotes en pennen die in alle zaaltjes lagen.
Een mevrouw: zij jubelde: “Wat heerlijk en wat goed
Eindelijk eens een HVOB pen die het ook echt doet!”
Openbare ruimte onder leiding van Jennifer en Renée
De eerste twintig minuten pikte ik hier even mee.
Gemeente groen en Centrada groen bleek niet hetzelfde te zijn
Er werd geklaagd over verwaarloosd groen, want dat vond niemand fijn.
Een voorstelronde toen, wie we waren, wat we deden
En waar we precies woonden, iedereen deelde dat mede.
Vier mensen moesten zich inhouden, waren fel als dynamiet
Maar hoe getergd zij zich ook voelden, een klachtenuurtje werd dit niet.
Wil woonde op een hoek, zei dat ze 87 was
En dat het openbare groen rondom haar huis een oerwoud was.
Haar buurman had een ergernis: het vuil dat werd niet opgehaald
“Dit is een individuele klacht!” werd door Renée bepaald.
We willen afval scheiden, meldde boos de halve kring
Waarna het voorstelrondje, toen met Paul weer verder ging.
Paul, hij deed heel veel en hij had ook veel op te merken
De gemeente kon niet elk blikje opruimen, dat was heel hard werken.
De frustraties liepen best hoog op in deze klas
René die bleef maar roepen dat dit een voorstelrondje was.
Iedereen was van goeie wil, al bleef men ook veel roepen
Ik was benieuwd naar de evaluatie en de andere groepen.
Op weg naar de plenaire zaal zag ik een blikje op de grond
Dat mij irriteerde en dat ik heel rommelig vond.
De gemeente kon niet alles doen en zelf hou ik van schoon
Dus gooide ik dat blikje in de prullenbak, gewoon.
De zaal een stukje leger, ik was even van de leg
Alle ouders van de dansers, èn de wethouder al weg.
De werkgroepleiders, als eerste werd door Marco het woord genomen
Hij was het klachtenuurtje alleszins te boven gekomen.
Marco sprak over straatverlichting en hij meldde dàt
Men in zijn groep vooral aan een aanspreekpunt behoefte had.
Waar kon je met je klachten terecht, een terechte vraag was dat
Op de website, als je tenminste een computer had.
De Flevopost, zei Marco, en nieuwsbrieven, van papier
En de misdragingen van de jeugd, die maakten ook niet vrolijk hier.
De verkeersveiligheid, hoorden wij, was vaak in het geding
En toen betrad Jennifer met opgeheven hoofd de ring.
En er ging een telefoon, ik vermoedde onmiddellijk dàt
Dat een boze beller was die iets te klagen had.
Het ging over een jeux de boules baan en een hofje bij de Kempenaar
Het was niet veel, maar een begin, zei Laurens klip en klaar.
Erwin, over overlast, die kreeg het laatste woord
Het is de dynamiek die het doet, zo werd van hem gehoord.
Het belang van de huismeester onderstreepte Laurens toen
En daarna was het alweer tijd om mijn zegje te doen.
Hij speelt nog steeds hetzelfde, ik word een beetje tureluur
Maar ik zeg er niks van want dit is geen klachtenuur.
Ik eindig positief, ik vond het heerlijk allemaal
Want ik stond op een droge vloer, met allemaal helden in de zaal.
Dit vers is haast ten einde, deze dag achter de rug
Thijs is er nog, de wethouder is al lang naar huis terug
.Wij doen nog drie coupletten en dan is de klus geklaard
Dit gedicht was eigenlijk gewoon een lekkere taart.
Het was een mooie dag en het was razend interessant
Van de bloemen en de bijen via de vlinders naar De Fabeltjeskrant.
Cadeautjes voor de sprekers, ze wilden iedereen verwennen
Ook jullie, met die fijne, voor het eerst schrijvende pennen.
Ik had mijn eigen rol vandaag en ik was niet te stoppen
Ik had lol in wat ik deed en ik zat aan mijn eigen knoppen.
Ik heb ervoor gezorgd dat elke regel prachtig rijmde
Want als het één keer niet rijmt huren ze de volgende keer Nico Dijkshoorn in.
W.V.T.T.K? We hebben alles wel gehad
Nog twee regels, dan de borrel, u bent die riedel, vast wel zat
Een klachtenspreekuur werd het niet, want alles werkte mee
En we zaten hier gezellig, en we zaten hier oké.
Dominique Engers, Lelystad, 29 oktober 2022
www.desneldichteres.nl